اشکها فرصت تفکر را مي گيرند .. اشکها غم ها را از سينه بيرون مي کشند و به دست نسيم روزگار مي دهند تا در پس آن فراموشي را براي ما هديه بياورند و من و تو تنها امروز را به فردا مسپاريم و فردا از براي دريافت ديروز شکايت نمي کنيم ... هر چند تمامي شب عزاداري تمامي روز است اما در پس اين همه سياهي صداقت را جستجو مي کنم ..... و به دنبال عشق مي گردم .... اما انگار در سياهي ها غرق شده و من تنا شده ام