سلام

دارم فکر می کنم همه ی آدمها در اعماق وجودشون ذاتشون پاکه/زیباست /فقط خیلی از این آدمها این حقیقت قشنگ فراموش کردند.خبلی هاشون اون قدر وجودشون با هزاران خواسته وباور نادرست سیاه شده که این زیبایی میون این همه زشتی رنگ باخته. رنگ باخته!!!!!

اگه همه ی ما آدمها زیبایی اعماق وجودمون باور داشته باشیم فکر می کنی چی بشه؟؟

همه ی زندگی ما زیبا نمی شه؟

همه چیز را زیبا نمی بینیم؟

و فکر می کنی درک این حقیقت می تونه ما آدمها رو به کجا رهنمون کنه؟

آیا به سر منشا زیبایی نمی رسونه؟

و فکر می کنی سر منشا زیبایی کی می تونه باشه؟

همونی که عاشق زیبایی هاست و به خاطر همین عشقش به زیبایی سرشت آفریدش زیبا آفرید.اما این آفریده ی ناسپاس قدر زیبایی وجود و سرشتش رو نمی دونه به همین خاطر رو میاره به خیلی چیزهایی که باید چشم رو اونها ببنده و نمی بنده. حقیقت تلخیه.فهمیدم خیلی از ما آدمها به خاطر همین فراموشی نمی دونیم داریم چی کار می کنیم و در تلاش مداوم برای چنگ انداختن به این دنیای فانی و زود گذریم در حالی که واقعا این دنیا ارزش این همه بد بودن رو نداره.

فکر می کنم باید بیشتر تلاش کرد برای خوب بودن./خیلی بیشتر از این چیزی که هستیم باید خوب باشیم.

فکر می کنی بتونم ویا بتونی ؟

من شما رو باور دارم بیشتر از هر زمان دیگه/ واین باور باعث می شه بیشتر از هر زمان دیگه تلاش کنم/ خدای خوبم حتما کمکم می کنه چون خدای من عاشق خوبیهاست ومن چون از خدام می خوام حتما صدای من را می شنوه.

یا حق