این روزها روزهای کاغذ یست.

روزهای مرور مداد  خا طرات بر صفحه ی سفید کاغذیه اندیشه.

گاه شکفتن لب با لخند.

گاه شکستن چشم با قطره ی مروارید.

و اما در تمامی این گاه به گاه ها خدا را شاکرم به خاطر وجود تو.

همین که هستی /وجود داری/و خواهی داشت تا " ابد ییت "

ومن خوشم با اندیشه ی به تو/خواه تو مرا یاد کنی خواه یاد نکنی.........

و تو همیشه با منی /در فکرم /باورم/درلحظه ها/و در تمامیه آه ها/و در قلب منی تا همیشه /تا خود مرگ.

 وخود خدامی داند که تو را می پرستم بعد از خودش.

چرا که تداعی کننده ی زیبایی ذات خود وجودش هستی. 

تو یکی از زیبایی ها ی خالقم هستی.

پس بسیار مراقب زیبایی که خداوند در ذاتت قرار داده باش و من برایت دعا می کنم بسیار.

یا حق