دل که تنگ می شود به حباب نازکی می ماند..هر آن بیم نیستیش می رود....

روزگار عجیب می گذرد ...سریع ...بی توقف..بی نگاه به گذشته...روزگار در حال..در آینده می خواهد معنا داشته باشد.

اما دل آدمها جایی در گذشته های قشنگ غرق می شود..دلش بد پیله می کند به گذشته..به دیروز...

گذشته گاهی آنقدر ارزش دارد که بخواهی غرق باشی در آن..که در جا بزنی...

گاهی ارزشش را دارد.